Tüfenkci’nin Bitmeyen “Ben Yaptım” Yankısı ve Hızlı Tren Gerçeği

Türkiye’de siyasetçiler arasında bir hastalık var: Müjde bağımlılığı.

Hele seçim yaklaşmışsa, hele ekonomi sallantıdaysa, hele şehirlerin sabrı taşmışsa, siyasiler hemen “şuraya yol, buraya köprü, öbür tarafa hızlı tren” diye çıkıp umut satar. Bunu Malatya’da yapanların en baş listesinde ise bir isim var. 

Malatya için bu durum artık komedi sınırını aşıp trajediye dönüştü.

Malatya’ya Olmayan Projeyi Satmaya Çalışanlar bir bir çoğalmaya başladılar.

AK Parti Malatya Milletvekili Bülent Tüfenkci’nin son televizyon programında yaptıkları açıklamalar da işte tam bu trajedinin en güncel örneği.

Sayın vekil çıkıyor, 30 yıldır yerinde sayan çevre yolunu kendi mucizesi gibi anlatıyor; depremin yıktığı çarşıdaki kutu gibi dükkânları savunuyor; üzerine bir de yıllardır masal gibi anlatılan hızlı tren projelerine yeni bir “umut cilası” çekiyor.

Ama ne hikmetse, aynı şehrin bir başka milletvekili aynı gün bambaşka konuşuyor.

Ve nihayet, işin gerçek sahibi olan Ulaştırma Bakanı, iki gün sonra çıkıp tüm bu pembe tabloyu tek cümleyle paramparça ediyor:

“2028 yılına kadar Malatya’da hızlı tren yoktur.”

Bitti.

Hepsi bu.

Ama gelin görün ki Malatya’da hâlâ bu projeler varmış gibi davrananlar var.

Adıyaman’a Verilen Müjde Malatya’ya Diye Satılabilir mi? Evet, Satılıyor!

Cumhurbaşkanı geçtiğimiz günlerde Adıyaman’da hızlandırılmış tren projesi açıklayınca Malatya’da bir anda siyasi hava değişti.

Bir baktık, Malatya’nın bazı siyasileri bunu kendi şehirlerine de müjdeymiş gibi anlatmaya başlamış.

Malatya’ya verilmeyen müjde, bir anda Malatya’ya verilmiş gibi sunuluyor.

Adıyaman’a yapılan açıklama Malatya’ya ithal ediliyor.

Tıpkı “hazır bulduk, biz de faydalanalım” dercesine.

Sanki Cumhurbaşkanı çıkıp “Narlı–Adıyaman hızlandırılmış tren hattı” dememiş gibi…

Sanki Malatya o cümlenin içinde geçmiş gibi…

Sanki bakan birkaç gün sonra çıkıp “Malatya’da 2028’e kadar proje yok” dememiş gibi…

Ama bakıyorsunuz, Malatya’da bazı siyasetçiler hâlâ çıkıp:

“Bu proje Malatya’yı da kapsıyor.” diyebiliyor.

Oysa belge ortada, açıklama ortada, bakanın sözü ortada.

Peki, kim doğruyu söylüyor?

Cumhurbaşkanı mı?

Bakan mı?

Abdurrahman Babacan mı?

Yoksa Bülent Tüfenkci mi?

Bu dörtlünün dördü de aynı iktidarın temsilcisi.

Ama her biri farklı bir şey söylüyor.

Biri müjde veriyor…

Biri müjdenin içinde Malatya olmadığını söylüyor…

Biri 2026’da olmayacağını belirtiyor…

Biri çıkıp “Yapılacak, hazır, bitmek üzere” diye umut dağıtıyor…

Üstüne de bakan geliyor ve son noktayı koyuyor:

“2028’e kadar yok.”

E peki, neden hâlâ insanlar kandırılıyor?

Tüfenkci’nin “Ben Yaptım” Performansı: Gerçekler Yerle Bir, Egolar Dimdik Ayakta

Gelelim Tüfenkci’nin sahne performansına.

Adam konuşmaya başlıyor ve bir bakıyorsun ki, 30 yıldır yürümeyen Kuzey Kuşak Çevre Yolu’nun bütün kahramanı kendisiymiş gibi.

“Benim bakanlık dönemim olmasa bu yol yapılmazdı.”

Malatya’nın hafızası silinmiş sanıyor herhalde.

Çevre yolu ilk gündeme geldiğinde Tüfenkci ortada yoktu.

Malatya’daki kuşlar bile bu projenin kaç hükümet eskittiğini biliyor.

Ama Tüfenkci öyle bir anlatıyor ki, sanırsınız tek başına şantiye kurmuş, makine çalıştırmış, kamulaştırma yapmış, yolu bizzat dökmüş.

Bu şehirde artık siyasetin en tehlikeli yanı bu:

Gerçekler yıkılmış ama “ben yaptım” diyenler hâlâ ayakta.

Çarşıdaki Kutu Gibi Dükkânları Savunmak da Bir Başarı(!)

Malatya çarşısı yeniden yapıldı ama küçücük dükkânlara sıkıştırılan esnaf perişan. Dükkânlar o kadar küçük ki, bazı esnaflar rafları dikey dizmek zorunda kalıyor.

Tepkiler haklı.

Tepkiler yüksek.

Tüfenkci ne yapıyor?

Eski çarşıyı örnek veriyor:

“Eskiden de küçüktü.”

Yani mantık şu:

Eskiden kötüyse, yenisi de kötü olabilir!

Bu bir savunma mı, itiraf mı, yoksa pes etmek mi?

Esnaf yıkılmış, dükkânına sığamıyor, iş yapamıyor; adam çıkıp “Eskiden de böyleydi” diyor.

Yahu zaten eskisi kötüydü!

Yenisi niye daha kötü yapıldı?

Milletvekillerinin Birbirini Yalanladığı Şehir: Malatya

Böyle bir tablo Türkiye’nin kaç şehrinde var?

Bir milletvekili çıkıp “yapılacak”, diğeri çıkıp “2026’da yok”, bakan da çıkıp “2028’e kadar hiç yok” diyor.

Bu nasıl koordinasyon?

Bu nasıl ciddiyet?

Bu nasıl devlet ciddiyetine yakışıyor?

Vatandaş neye inanacak?

Sonuç: Malatya Yine Umut Tacirlerine Teslim Edildi

Ve geldik özete:

Hızlı tren yok.

2028’e kadar yok.

Hızlandırılmış tren müjdesi Malatya’ya hiç verilmedi.

Adıyaman’a verilen müjde Malatya’ya ithal ediliyor.

Milletvekilleri kendi aralarında bile anlaşamıyor.

Çevre yolunun tüm kahramanı olarak bir kişi kendini ilan ediyor.

Esnafın çığlığı hâlâ duyulmuyor.

Çarşı hâlâ tartışma konusu.

Deprem sonrası düzen hâlâ oturmadı.

Ama ekranlara çıkıp “ben yaptım, ben çözdüm, ben başlattım” diyenler var.

Malatya’nın gerçek gündemi bu değil.

Malatya’nın gerçekleri çok daha ağır:

Yıkım, göç, ekonomik çöküş, gençlerin gidişi, üretimin düşmesi…

Ama siyasetçiler hâlâ hayali projelerle, olmayan müjdelerle, birbirini yalanlayan açıklamalarla günü kurtarmaya çalışıyor.

Malatya bunu hak etmiyor.

Ve artık kimse “ben yaptım” masalını dinlemiyor.